Dubbelgesprek met Tomas Van Den Spiegel en Ann Wauters

“Topsport is de perfecte leerschool voor later”

De lente staat in Vlaanderen gelijk met koers. Achter het succes van zes voorjaarsklassiekers, met de Ronde als hoogtepunt, schuilt Flanders Classics, een nog jonge organisatie met aan het hoofd voormalig profbasketballer Tomas Van Den Spiegel. Ook voor Ann Wauters zit de carrière als basketbalspeelster erop. Zij is nu assistent-coach bij Chicago Sky en veelgevraagd keynotespeaker. Met deze atleten gaan we in gesprek over het leven na de topsport en hun weg naar het ondernemerschap. 

Tomas: “Bij mij wel, mijn hele familie speelde basketbal en ook ik kreeg het met de pap­lepel ingegeven. Ik had het geluk er mijn beroep van te kunnen maken.”

Ann: “Dat was bij mij wel enigszins anders. Mijn ouders behoren tot de babyboomgeneratie. Voor hen primeerden mijn studies en was vrije tijd en sport eerder een bijkomstigheid. Basketbal kwam dus pas later in mijn leven. Maar toegegeven: het was wel liefde op het eerste gezicht. Ik had er ook aanleg voor, wat me dan weer zelfvertrouwen gaf. Het werkte voor mij als een drug. Ik wilde steeds betere resultaten halen. Dat betekende ook afzien, maar ik kon daar ook van genieten.”

Tomas: “Eigenlijk niet, mijn focus lag volledig op mijn profcarrière en dat was ook nodig om continu op een hoog niveau te presteren. Wat ik toen vooral gekweekt heb, is doorzettingsvermogen en wilskracht. Dat heeft me gebracht tot waar ik nu sta.”

Ann: “In de laatste fase van mijn carrière was ik eigenlijk maar met één iets bezig en dat was mijn droom om de Olympische Spelen te halen. Mocht die er niet geweest zijn, had ik ongetwijfeld wel eerder een pad uitgestippeld. Dat ik in de basketwereld zou blijven, stond helemaal niet in de sterren geschreven. Maar de opportuniteit om coach te worden kon ik niet laten liggen.”

Tomas: “Eerlijk gezegd heb ik na mijn profcarrière geen basketbal meer aangeraakt. Maar sport domineert wel nog mijn leven. En ik wil in die sector nu ook het verschil gaan  maken.”

Tomas: “Basketbal is de ploegsport bij uitstek, waarbij je alles uit de kan haalt om als ploeg telkens beter te presteren. De onderlinge banden lijken mij veel hechter dan bijvoorbeeld bij een voetbalploeg. Je leert bovendien dat training en voorbereiding cruciaal zijn om een goed resultaat neer te zetten, maar ook dat elke wedstrijd anders is en een tegenslag om de hoek kan loeren. Ook als ondernemer moet je op alles voorbereid zijn en wendbaarheid voor de dag leggen als het even tegenzit.”

Ann: “Klopt helemaal, basket is een sport die heel compact wordt gespeeld en waar je door samen te werken het verschil kunt maken. Je leert ook omgaan met tijdsdruk en wordt gestimuleerd om creatieve oplossingen te zoeken. Het zijn allemaal vaardigheden die een ondernemer vandaag nodig heeft.”

Tomas: “Ja, ik geloof nogal in het ‘lead by example’-principe en wil mijn collega’s het goede voorbeeld geven.”

Ann: “In veel bedrijven loopt het daar eigenlijk al fout. Als CEO mag je zoveel goeie bedoelingen hebben als je wil, als je niet zelf het goede voorbeeld geeft, zullen je initiatieven weinig bijval krijgen. Maar dat wil niet zeggen dat je geen fouten mag of kunt maken. Het is belangrijk om te erkennen dat om succesvol te zijn, het best oké is om hulp te vragen en taken te delegeren.”

Tomas: “Loslaten, dat is wel echt iets waar ik moeite mee had. In het begin zat ik overal heel kort op. Maar vroeg of laat keert zich dat tegen je. Dat loslaten betekent dat een aantal taken minder snel gaan dan gepland, ook daarmee heb ik leren omgaan.”

Ann: “Dat hoeft eigenlijk ook niet noodzakelijk een rem te zetten op het succes van een bedrijf. Iedereen pakt zaken nu eenmaal anders aan. Die verschillen kunnen je als team net sterker maken.”

Ann: “Het is altijd tof om met jonge spelers te werken en hen iets bij te brengen. Ze hebben veel leerpunten, maar zijn tegelijk razend ambitieus. Desalniettemin heb ik het gevoel dat ze in vergelijking met pakweg 20 jaar geleden een pak veeleisender geworden zijn. Ze willen atleet zijn, maar ook goed betaald worden en veel vrije tijd hebben. Dat is niet realistisch.”

Tomas: “Jongeren hebben vandaag keuze te over. Dat maakt het er niet makkelijker op en dat bezorgt ook heel wat werkgevers kopzorgen, want ze weten niet wat ze moeten doen om de war for talent te winnen. Toegegeven, ook bij Flanders Classics is het een constante zoektocht, waarbij we het evenwicht proberen te houden tussen het creëren van een aangename werkomgeving en zorgen dat het bedrijf rendabel blijft.”

Ann: “Om dat werkgeluk te vinden, moeten jongeren ook leren omgaan met tegenslagen en moeten we hen weerbaarder maken. Een topsporter weet als geen ander hoe dat moet, hoe het voelt om te verliezen en het is om alleen te zijn.”

Tomas: “Voor mij persoonlijk is het soms ook nog zoeken naar de juiste balans. Ik stel ­mezelf hoge eisen en werk keihard om de wielersport in Vlaanderen op de kaart te zetten. Maar als het dan lukt om iets in de goede zin te veranderen, dan word ik daar ook intens gelukkig van.”

Tomas: “Als je de wielersport futureproof wil maken, moet je iedereen in je verhaal mee krijgen. En om duidelijk te zijn, het gaat om meer dan prijzengeld alleen. Eigenlijk zorgen die extra middelen voor betere sportieve omstandigheden, waardoor vrouwen meer mogelijkheden zullen krijgen om in hun sport te excelleren. Voor mij was dit een symbooldossier en we zijn enorm trots dat we het erdoor gekregen hebben. Vrouwenwielrennen heeft ontzettend veel potentieel.”

Ann: “Daar ben ik het volmondig mee eens. Alleen al als je naar de cijfers kijkt, zie je dat het vrouwenwielrennen aan een enorme opmars bezig is. De coronacrisis heeft het wielrennen natuurlijk een boost gegeven, maar je hebt ook een trekker nodig. Die rol wordt perfect ingevuld door Flanders Classics.”

Tomas: “Vergeet ook niet dat we met Lotte Kopecky een fantastisch rolmodel hebben. Haar succes werkt enorm inspirerend. Maar als we echt een voldoende breed maatschappelijk draagvlak willen creëren, moet je de zaken soms volledig herdenken en je publiek durven herop te voeden. Dat is ook de reden dat de vrouwen in de Ronde later aankomen dan de mannen.”

Tomas: “Absoluut, maar dat zal niet zonder slag of stoot gaan. Er liggen namelijk nog een aantal uitdagingen op ons pad. In eerste instantie moeten we het voortbestaan van onze wedstrijden kunnen garanderen. Voorts zal het ook een opgave worden om de nieuwe generatie warm te maken voor het wielergebeuren. En om op wereldvlak ook een rol te spelen, moeten we onze troeven nog meer internationaal uitspelen.”

Ann: “Wat mijn nabije toekomst brengt, is voorlopig onduidelijk. Ik sta aan de start van een nieuwe carrière en ik ben er nog niet uit of ik coach wil blijven. In ieder geval weet ik wel hoe ik mensen kan motiveren en wil ik mijn ervaring aanwenden om ons sportlandschap de juiste richting in te sturen.”