Over de effecten van interne verhaalstructuren bij vrouwen

De combinatie maken tussen een rol als carrièrevrouw en een rol als moeder en partner blijft voor heel wat vrouwen een grote uitdaging. Dat is voor een groot stuk het gevolg van het interne verhaal dat deze vrouwen zichzelf vertellen en het verwachtingspatroon dat hieruit voortvloeit. “Ze zijn eigenlijk steeds bezig zijn met het afwerken van een interne checklist.” 

Wie het ontkent, miskent de realiteit: het is vandaag voor heel wat vrouwen moeilijk om hun carrière te combineren met hun gezinsleven. Een blik op de denkbeeldige agenda van deze vrouwen en de onderliggende verantwoordelijkheden biedt uiteraard meteen een belangrijke verklaring voor deze realiteit. “Toch ligt een belangrijk deel van de verklaring van dit gevoel ook bij het verhaal dat deze vrouwen aan zichzelf vertellen. Dat zegt namelijk dat alles altijd perfect moet zijn, waardoor ze eigenlijk steeds bezig zijn met het afwerken van een interne checklist, zowel thuis als op het werk. Met andere woorden: dat er eigenlijk geen ruimte is voor rust, omdat zij zelf altijd aan alles moeten denken”, stelt Mandy van der Put, Managing Partner van Straight-Line Leadership. 

Dat interne verhaal zorgt dus indirect voor heel wat extra druk bij deze vrouwen, bovenop de sowieso al uitpuilende agenda. “Sterker nog, die stress is in feite zelfs de drijvende kracht in dit mechanisme. Heel wat vrouwen zijn in feite verslaafd aan stress. Dat komt omdat dit zorgt voor de aanmaak van hormonen die ervoor zorgen dat je je eigenlijk net goed gaat voelen”, gaat Mandy verder. “Dat merk je bijvoorbeeld wanneer vrouwen plots op doktersbevel een bepaalde periode thuis zitten. Een groot deel van deze groep zal het wegvallen van de stress net als zeer vervelend ervaren. Je moet dan eigenlijk afkicken van de verslaving.”

Eerste generatie

Deze haast permanente staat van stress blijft fysiek en mentaal echter niet zonder gevolgen. “Je zou ervan versteld staan hoeveel vrouwen er vandaag nood hebben aan een vorm van kalmeermiddel, gaande van slaapmiddel tot een wijntje in de avond, om af en toe wat te kunnen rusten of slapen. Dat is dus een rechtstreeks gevolg van het verhaal dat ze zichzelf steeds vertellen. Daarom is het belangrijk dat de groep carrièrevrouwen attent wordt gemaakt op dit achterliggend mechanisme”, klinkt het bij Mandy.

“Hoewel dit inzicht misschien wat aanvoelt als een openstaande deur die wordt ingetrapt, ben ik ervan overtuigd dat het voor vele vrouwen toch als nieuw inzicht aanvoelt. Meer nog, het roept allicht zelfs vaak weerstand op, omdat we stress uiteraard liever toeschrijven aan iets wat buiten onszelf ligt. Dit heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat vrouwen nog niet lang zijn doorgedrongen tot de hoogste echelons van het bedrijfsleven. De facto is de huidige groep vrouwelijke bedrijfsleiders pas de eerste generatie die kan uitzoeken hoe ze dit moeten combineren met hun andere rollen”, aldus Mandy. 

Zoete broodjes 

Dat verklaart volgens Mandy ook meteen waarom er bij heel wat carrièrevrouwen schijnbaar de noodzaak bestaat om elkaars visie te horen over hoe ze dit aanpakken. “We organiseren zelf niet vaak coachings die louter gericht zijn op vrouwen, omdat we niet per se geloven in vrouwelijk of mannelijk leiderschap. Wij staan voor effectief en krachtig leiderschap, of je nu een vrouw of man bent. Maar wanneer ik toch terechtkom op een bijeenkomst die dit doel voor ogen heeft, zie je gewoon dat de inschrijvingen als zoete broodjes de deur uit gaan.”

Op dergelijke momenten is het voor Mandy dus vooral zinvol om de vrouwen inzicht te geven in de achterliggende, interne verhaalstructuren die voor deze stressproductie zorgen, eerder dan te willen streven naar een totaal nieuwe verdeling van de takenpakket. “Dat is volgens mij de beste manier om vrouwen te leren omgaan met hun enorme behoefte om alles altijd te willen opvangen en niemand teleur te willen stellen. Dat gevoel, dat ze er steeds voor iedereen moeten zijn, vormt in feite de basis van hun gedrag”, besluit Mandy.