Steeds ruimer aanbod moet Vlaming overtuigen

Levenslang leren kan mee de war for talent oplossen

De war for talent woedt in alle hevigheid. Bedrijven ondervinden veel moeite om vacatures ingevuld te krijgen en zoeken met man en macht naar nieuw talent. Een zaligmakende oplossing voor de schaarste op de arbeidsmarkt is er niet. Maar experts zijn het er wel over eens dat levenslang leren een deel van het antwoord is. Niet toevallig wordt het aanbod aan nieuwe opleidingen steeds groter.

In 2021 volgde slechts één op de vijf Vlamingen op arbeidsleeftijd (25 – 64 jaar) een opleiding, blijkt uit cijfers van het statistische bureau Statbel. Dat resultaat is nog een flink eind verwijderd van de Europese doelstelling voor 2025, met name dat 47% van de volwassenen jaarlijks een opleiding volgt. We moeten dus met z’n allen meer gaan bijleren. Niet omdat de doelstelling het zegt, maar omdat het resoluut nodig is.

Heel wat disciplines veranderen en nieuwe technologieën vergen nieuwe vakkennis. Het Regionaal Technologisch Centrum West-Vlaanderen bundelde bijvoorbeeld de krachten met negen andere organisaties en bedrijven om vakleerkrachten sanitair en verwarming een bijscholing aan te bieden. “Door de omslag van fossiele naar hernieuwbare energie moet een installateur een steeds bredere kennis van sanitaire en cv-installatietechnieken hebben. Dat vraagt om een bijsturing van de opleiding”, vertelt Sammy Decoene van het RTC West-Vlaanderen.

“Door de samenwerking konden vakleerkrachten uit 15 scholen hun kennis van sanitair en verwarming aanscherpen, zodat ze hun leerlingen beter kunnen klaarstomen voor de arbeidsmarkt. Er werd een educatief pakket uitgewerkt en de partners stellen ook infrastructuur en apparatuur ter beschikking.” Een mooi voorbeeld van levenslang leren, waarbij het bedrijfsleven mee investeert in de opleiding.

De nood aan bijkomende opleidingen is ook de universiteiten niet ontgaan. KU Leuven en UGent bundelden de krachten om het aanbod in West-Vlaanderen uit te breiden met drie nieuwe postgraduaten en drie bijkomende manama’s. Zo startte dit jaar in Kortrijk een postgraduaat rond AI voor ingenieurs en computerwetenschappers. Volgend academiejaar zal die opleiding ook als master-na-master worden aangeboden.

“We tellen nu 24 deelnemers uit een brede waaier aan sectoren en bedrijven: van machinebouwers over technologiebedrijven tot consultants”, vertelt professor Mathias Verbeke van de KU Leuven. “We brengen academische kennis bij over AI en machine learning, maar er is veel aandacht voor concrete cases uit het bedrijfsleven. Zo zal Renson een sessie brengen over hoe zij met datascience en AI werken voor hun slimme HVAC-systemen en bekijken we ook een case van Melexis, dat AI inzet om de kwaliteit van zijn chips te verhogen.”

Dit is één van de aspecten die in opmars is in het kader van de transitie naar industrie 4.0. Mede daardoor hebben maakbedrijven nood aan bijkomende kennis rond slimmer produceren en slimmere producten. KU Leuven en UGent werkten samen een nieuw postgraduaat en manama over ‘Smart operations and maintenance in industry’ uit.

Professor Davy Pissoort: “Wanneer slimme technologie haar intrede doet, heb je in een bedrijf nood aan mensen met specifieke skills om die transformatie uit te voeren. Vaak gaat veel aandacht naar change management, maar veel minder naar de technologische en praktische kant van de zaak. Wij mikken voor ons postgraduaat bijvoorbeeld op mensen met een opleiding elektronica, werktuigkunde, informatica … maar ook wie zich door ervaring heeft bekwaamd, kan kandideren.”

In de voedingsindustrie is dan weer heel wat te doen rond duurzamere verpakkingen. De UGent speelt erop in met het nieuwe traject ‘­Sustainable Food Packaging’. Professor Frank Devlieghere: “De evolutie naar duurzame verpakkingen vraagt om een grondige reflectie: hoe komen we tot een duurzamere verpakking? Hoe beïnvloedt die verpakking de kwaliteit van de levensmiddelen? En hoe zorgen we dat die duurzame verpakking het levensmiddel beter en langer bewaart?”

Deze opleiding is uniek in Europa en het enthousiasme in de sector is groot. Ook hier is het praktijkaspect belangrijk: “Twee van de professoren hebben brede industriële ervaring. Studenten zullen hun thesis maken over een case bij een bedrijf of overheidsinstelling die rond verpakking werkt. Zo zoeken ze mee naar oplossingen voor specifieke verpakkingsvragen die zich vandaag stellen”, besluit Frank ­Devlieghere.