Limburgs Industrieel Schildersbedrijf LIS NV kiest voor topproducten en topvaklui

Sinds hun start in 1987 hebben Maurice Coenen en zijn echtgenote Annie Vandebroek met Limburgs Industrieel Schildersbedrijf LIS NV een vooraanstaande reputatie opgebouwd in schilderwerken. Met zoon en schoondochter aan boord is het intussen een authentiek familiebedrijf, dat klanten in heel Vlaanderen van dienst is met een afdeling in Houthalen en in Brugge. Pater familias en gedelegeerd bestuurder Maurice Coenen: “Ik ben 80 jaar, maar het vuur is nog niet geblust! Rust roest, dus laat mij maar voortdoen.”

Voor hij zijn eigen bedrijf begon, was Maurice Coenen commercieel directeur bij een vergelijkbaar schildersbedrijf. Van zijn vorige werkgever kreeg Maurice een aantal contracten en werkkrachten mee. Maar van management en boekhouding had hij geen kaas gegeten. Een bedrijf runnen was nieuw voor hem. “Ik wist: ik moet zorgen dat er werk is, dan komt de rest wel in orde. En ik had fantastische klanten die heel trouw hun facturen betaalden. Zij moésten dat niet doen, maar ze wisten dat alle begin moeilijk is en ze steunden mij. Je ziet dat je altijd terugkrijgt waar je in investeert. Mijn klanten waren altijd mijn heiligdom. Ze zijn uiteindelijk ook mijn redding geweest.” Wanneer klanten het gevoel hebben dat ze in de bovenste schuif liggen, maakt dat volgens Maurice Coenen een groot verschil. “Als je fatsoenlijk bent tegenover je klanten, dan zijn zij dat ook tegenover jou. Tevreden klanten zijn je beste reclame.”

Duurzame arbeidskrachten en producten

Het schildersbedrijf evolueert met zijn tijd. Zo is duurzaamheid vandaag ook bij LIS NV aan de orde. “Onze mensen en ons vakmanschap, dat is onze grootste investering in duurzaamheid”, vertelt Maurice. “Wij werken uitsluitend met interne medewerkers en we staan garant voor hun deskundigheid. We investeren in hun opleiding zodat ze voldoen aan de hoogste kwaliteitsnormen. Aan onze producten stellen we dezelfde hoge eisen. De verf die LIS gebruikt heeft een ongeëvenaarde levensduur van 15 tot 20 jaar, waardoor de kwaliteit van het werk langdurig behouden blijft. Topproducten en topvakmensen, onze klanten verdienen niet minder.”

Het familiebedrijf kent een zeer klein verloop van arbeidskrachten. “Omdat mensen zich bij ons uniek voelen. Ze werken hier graag, ze weten dat hun vakmanschap gewaardeerd wordt. En dat werkplezier en die kwaliteit stralen ze dan weer uit naar de klanten. Klanten vertellen ons dat soms: ‘Weet ge dat uw personeel u echt op handen draagt!’ Dat is plezierig natuurlijk. Ook voor de klant. Zij weten dat ze bij ons het beste van het beste krijgen, zowel wat betreft mensen als producten.” 

Moeilijke tijden, zware concurrentie

Toch zijn de jongste jaren niet gemakkelijk geweest, verzucht Coenen. “Na de coronacrisis is de projectwereld in mekaar gestuikt. De bouwsector heeft het heel moeilijk gehad. Dat voelen wij natuurlijk ook. De bouw is een soort van katalysator. Als de huizen alsmaar duurder worden, dan blijft er geen geld over voor renovatiewerken. En er is veel te renoveren! Maar mensen moeten er ook in kunnen investeren.” 

Dat LIS NV uitsluitend met eigen mensen werkt, vormt ook een uitdaging. “We worden fel beconcureerd door detacheringsbedrijven die mensen inhuren uit Bulgarije, Polen en Roemenië. Ik noem dat een moderne vorm van ‘koppelbazerij’. Ze ronselen arbeidskrachten om ze dan onder de normale marktprijs aan andere bedrijven te verhuren. Sociale dumping! Ik heb met eigen ogen mensen gezien die werden uitgebuit voor acht euro per uur! En bedrijven die per vierkante meter een prijs opstellen waarvan ik amper mijn verf kan betalen. Dat kan toch niet kloppen. Tja, daar kan je als bonafide bedrijf niet mee concurreren.” 

Toch ziet Maurice Coenen de toekomst hoopvol tegemoet: “Vanaf januari 2025 verandert de wetgeving en worden de hoofdaannemers verantwoordelijk gesteld voor malafide praktijken. Het tij is aan het keren.” 

Blijven leren! 

Maurice heeft nog een tip voor collega-ondernemers van de volgende generatie. “Durven hulp vragen als het nodig is, dat vind ik het allerbelangrijkste aan ondernemen. Niemand kan zonder iemand. Dat heb ik altijd begrepen. En hoe ouder en slimmer ik word, hoe meer ik besef dat ik nog heel veel moet leren!”