In deze aflevering van de De Toekomst Jeukt podcast heeft Cis een gesprek met Piet Grymonprez, bezieler van het wereldwijd bekroonde onderwijsproject “My Machine”.
Kinderen uit lager onderwijs bedenken een droommachine. Studenten hoger onderwijs ontwikkelen een proof of concept. Leerlingen uit technisch secundair maken een werkend prototype.
Met My Machine geeft Piet Grymonprez al 14 jaar een creatieve injectie in traditioneel onderwijs over de hele wereld. Jonge mensen ontdekken dankzij deze vorm van projectgebaseerd onderwijs dat de wereld maakbaar is en geeft ze meteen een flink pak zelfvertrouwen mee.
Daar kan de bedrijfswereld nog heel veel van leren…
Nieuwe podcastreeks ‘De Toekomst Jeukt’ gelanceerd
“Net zoals bij onze kmo-klanten, nemen we in de podcast ‘De Toekomst Jeukt’ de tijd voor een goed gesprek over waar het écht om gaat”, zeggen Cis Scherpereel en Kurt Ostyn. Zij vormende leidende tandem van marketing- en strategisch adviesbureau Mex United uit Kortrijk. Sinds kort delen ze hun razend interessante podcast op het online platform van dit magazine Business Vlaanderen.
Cis Scherpereel en Kurt Ostyn: “Tot onze verrassing zegt vrijwel iedereen toe om deel te nemen aan onze podcast.”
Van waar kwam het idee om een podcast te starten en de gedrevenheid om die al twee jaar vol te houden?
Cis Scherpereel: Dit past helemaal in het plaatje van ons opzet om ondernemers uit de streek te helpen groeien. Het is een middel om onze kennis te delen. De tijd die je neemt om naar een podcast te luisteren, staat symbool voor wat wij dagelijks nastreven: goed naar de mensen luisteren en de dingen ten gronde doen. We beseffen dat in deze vluchtige wereld ‘tijd’ een schaars goed is. Onze verhalen duren telkens tussen 30 en 40 minuten en toch luisterden al bijna 6.000 mensen.
Wie bedacht de titel ‘De Toekomst Jeukt’?
Kurt Ostyn: In 2008 raakte ik geïnspireerd door twee boeken. Enerzijds ‘Revolutionaire Rijkdom’ van futuroloog Alvin Toffler en anderzijds ‘De Stand Des Tijds’ van trendwatcher Herman Konings. Daaruit haalde ik inspiratie die voor de kmo behapbaar en op korte termijn bruikbaar was. Op vraag van Unizo schreef ik daarover een boekje met de titel ‘De Toekomst Jeukt’. Toevallig was de grafisch vormgever Cis Scherpereel. Sindsdien delen wij kennis rond strategisch denken en het professionaliseren van kmo’s. In het verlengde daarvan peilen we in de podcast naar wat er leeft. We brengen zowel wetenschappers als ondernemers uit de meest uiteenlopende sectoren voor onze microfoon. We slaan bijvoorbeeld de brug naar de kennis van onze lokale universiteiten en hogescholen.
Kurt Ostyn en Cis Scherpereel, bekroond verkozen tot E-commerce personality of the year
Wie zijn de gasten in jullie podcast?
Kurt Ostyn: De voorbije twee jaar passeerden de meest uiteenlopende onderwerpen: van online shoppen en blockchain tot levenslang leren en zelfs kaasproductie. Tot onze verrassing zegt vrijwel iedereen meteen ja. Op onze droomlijst staan onder meer weervrouw Jill Peeters, de nieuwe CEO van Bol.com en Jos De Vuyst, de CEO van Stow Group.
Het team van het marketing- en strategisch adviesbureau Mex United.
Hoe verdelen jullie de taken in het bedrijf?
Cis Scherpereel: Kurt is een filosoof met oog voor het ‘organisme’ terwijl ik meer rationeel en structureel focus op de ‘organisatie’. Wanneer wij als tandem met ondernemers spreken, horen we elk andere dingen en putten we meer informatie dan wanneer we het individueel zouden doen. Daarom doen we dat steeds vaker in de vorm van een klankbordsessie. Gedurende zo’n sessie van twee tot drie uur hoeven we het ook niet altijd met elkaar eens te zijn, integendeel: het luisteren naar elkaars argumenten werkt verrijkend. Ondernemers zijn na een klankbordsessies altijd heel lovend en dat sterkt ons in het gegeven dat grondig met elkaar in gesprek gaan écht de moeite loont.
Kurt Ostyn: Onze verschillende achtergronden vormen een totaalplaatje. Cis verdiept zich sterk in online en e-commerce – hij werd in oktober nog verkozen tot Belgisch E-commerce personality of the year. Mijn dada zijn de fysieke winkels en bedrijven. Uit onze klankbordsessies krijgt de ondernemer een idee van de richting waar hij met zijn jeukende toekomst heen kan. De grootste voldoening is wanneer een kmo effectief de stap zet om met onze kennis aan de slag te gaan en schwung geeft aan zijn omzet, winst en aantal medewerkers.
Cis Scherpereel: Tijdens een klankbordsessie schrapen we de buitenste laagjes af en kijken we naar de diepe kern van de onderneming. Of we nemen het stof weg van de troeven die de ondernemer zelf niet meer ziet. Wij zoeken maniakaal naar de unieke rol die een bedrijf kan spelen. Het is leuk wanneer ondernemers na een paar uur opnieuw het licht gezien hebben en met een smile buitengaan.
Franky Devos is algemeen coordinator van kunstencentrum Vooruit in Gent en heeft net een stormachtige week achter de rug …
Het is 30 december 2021. De Raad van State verwierp gisteren de regeringsbeslissing om de cultuursector te sluiten, en geeft daarmee aan dat de verontwaardiging binnen de cultuurwereld terecht was.
Hoe komt het toch dat cultuur zo makkelijk geslachtofferd wordt? Waarom vindt cultuur zo moeilijk aansluiting bij de politiek en bij de bedrijfswereld?
Op de voorlaatste dag van 2021 hopen we van Franky Devos antwoorden te horen op die vragen, wanneer hij na een stevige rit op zijn Cowboy (-fiets) onze Mex loft binnenstapt. Ook al moet de batterij van zijn fiets dringend worden opgeladen, de batterij van Franky is -zelfs na deze hectische week- nog lang niet leeg.
Breedlachend en bruisend van energie legt hij aan Kurt uit waarom de overheid en de cultuursector nooit beste vriendjes zullen worden. Het conflictmodel tussen beide is namelijk essentieel in een democratie.
Stel je voor dat de cultuursector zich als een instrument zou laten inzetten (gebruiken) door politici of bedrijven? Net daarom is ook het verzet tegen het idee van een Vlaams Canon zo groot. En terecht. Kunst dient niets.
Tegelijk erkent Franky Devos dat de cultuursector zelf ook een aandeel heeft in de moeilijke verstandhouding met de politiek. In tegenstelling tot andere sectoren heeft de cultuursector geen sterke lobby of woordvoerder.
Dat minister Fank Vandenbroucke vorige week zijn overleg moest voeren met 32 woordvoerders uit de kunstensector is eigenlijk schrijnend.
Het typeert het karakter van de mensen die actief zijn in de cultuurwereld: hun vrijheid is heilig. Ze willen door niemand echt geleid worden.
Maar hoe kan je als algemeen coördinator leiding geven aan 90 mensen, als die niet geleid willen worden?
Het antwoord van Franky Devos is duidelijk: Doers decide! De doener (uitvoerder) beslist. Franky coördineert van onderuit en legt in dit gesprek uit hoe dit zich in de realiteit vertaalt.
Rest natuurlijk de vraag: kunnen bedrijven überhaupt wel samenwerken met zo’n koppige kunstensector?
Franky vindt van wel. Hij beschrijft enkele hoopgevende trajecten die onlangs werden opgestart. Maar ook hier blijft het credo: Kunst dient niets.
Zolang alle partijen dit respecteren, kunnen er zeker bruggen worden gebouwd tussen kunst, cultuur, onderwijs, politiek en bedrijfswereld.
In deze aflevering van de De Toekomst Jeukt podcast heeft Kurt het met Jo Lernout over zijn toekomst en die van spraaktechnologie.
De naam Jo Lernout roept vreemde reacties op, zo mochten we de voorbije weken ervaren.
Sommigen noemen hem vanwege het L&H-drama een ‘bandiet’ en vinden het niet kunnen dat we hem een forum geven. Anderen noemen hem nog steeds een visionair ondernemer en vinden dat hij meer respect verdient. En nog anderen – de jongere generatie – vraagt ons: “Wie is Jo Lernout?”
Binnenkort verschijnt het boek: ‘Aan de rand van de afgrond’ waarin Jo Lernout voor het eerst zijn versie van de ondergang van L&H toelicht.
Maar wij nodigden Jo Lernout niet uit om over het verleden te praten. Wij zijn vooral benieuwd naar de toekomst. Zijn toekomst. En de toekomst van taaltechnologie.
In deze podcast wordt meteen duidelijk dat de 73-jarige ondernemer nog steeds gepassioneerd met spraaktechnologie bezig is. Met gepaste trots vertelt hij hoe binnenkort 27 miljoen Filipijnse kinderen dankzij zijn technologie de Engelse taal zullen aanleren. En hoe dit hem inspireert om vanuit Ieper verder te bouwen aan een performantere technologie voor online education.
Kurt stelt zich daarbij luidop de vraag of Jo Lernout überhaupt nog kan wedijveren met de jonge garde digital natives?
Tijdens dit gesprek staat ook de interactie tussen mens en machine centraal. Zullen ze elkaar versterken? En wat met het zelfbewustzijn? En hebzucht? Waarom verkopen sommige mensen vandaag hun auto om Bitcoins te kunnen kopen? Waarom verkochten mensen 20 jaar geleden hun hele hebben en houden om aandelen van L&H te kopen?
Jo Lernout is nog steeds een spraakwaterval, maar bij de laatste vraag: “Wanneer was je gelukkigst?” valt toch even een veelzeggende stilte …
