De tand des tijds is behoorlijk vriendelijk geweest voor de elektrische VW ID.3, maar de concurrentie zit niet stil. Bovendien werd het initiële model uit 2020 te weinig gesmaakt. Deze tweede, herziene editie belooft een antwoord voor de verzuchtingen van VW-fans. Onze redacteur deed de test.
Volkswagen heeft het momenteel niet onder de markt. De verkoop van elektrische ID-modellen valt tegen. Met name de in 2020 voorgestelde ‘ID.3’ slaat niet echt aan. Of lagen de volumeverwachtingen van zijn maker gewoon te hoog? Hoe dan moet de zogenaamde “Golf van de 21ste eeuw” opboksen tegen een immer sterkere concurrentie en had hij initieel te kampen met wat opstartproblemen.
Zo bleek de intern ontwikkelde software niet lanceringsklaar – zelfs de breed gebruikte toepassing Apple CarPlay was in het begin niet verkrijgbaar. Ook de materialen en afwerkingskwaliteit stonden niet op het niveau dat klanten van een VW verwachtten. Wolfsburg moest dus een tandje bijsteken en hoopt met deze gefacelifte ID.3 tegemoet te komen aan de verzuchtingen van het cliënteel.
Je moet de oude en nieuwe versie al bijna naast elkaar parkeren om de verschillen te spotten. Een opmerkzame blik leert dat de motorkap visueel werd uitgerekt door de zwarte strip onder de voorruit te verwijderen. In de voorbumper zitten voortaan air curtains om de lucht beter rond de wielen te geleiden. Voeg daarbij nog wat nieuwe kleuren en je hebt het esthetische aspect zowat gehad.
Of toch aan de buitenzijde. Vanbinnen is er meer aan de hand. De zachtere oppervlakken met schuimvulling in de cockpit dragen bij tot een betere tactiele indruk. Ook werden de deurpanelen hertekend en gaan ze voortaan getooid met een grote lap microvezeltextiel dat voor 71 procent uit gerecycleerde grondstoffen bestaat. De contraststiksels zorgen voor de finishing touch.
De grootste sprong voorwaarts maakt de ID.3 misschien wel op digitaal vlak. De bugs in het operating system zijn eruit, de functionaliteit werd uitgebreid en de structuur is nu logischer en helderder van opbouw. Zo bevindt het oplaadmenu zich voortaan op het eerste niveau van het aanraakscherm. We staan nog niet op BMW-niveau, maar het gaat de goede richting uit.
Volkswagen introduceert op de ID.3 ook de zogenaamde “Plug&Charge”-functie. Gedaan met pasjes of tags voor de kaartlezer laten bengelen: de auto brengt zelf de communicatie met de laadpaal tot stand zodra je de kabel inplugt, waarna het laadproces opstart. De laadprestaties zijn overigens ongewijzigd: 11 kW voor wisselstroom en tot 170 kW voor gelijkstroom.
Sturen doet de ID.3 nog steeds prettig en hij laat zich nauwkeurig door de bocht leiden. Keerzijde van de medaille is het nogal droge wegcontact. De auto durft ook lichtjes bokken op aanhoudende oneffenheden. Nog een puntje van kritiek betreft de vage remwerking. Soms heb je echt geen idee waar de ID.3 tot stilstand gaat komen.
Op papier biedt de versie met de grote batterij (77 kWh) een rijbereik van 559 kilometer met een volle lading. Wij klokten onder gunstige klimatologische omstandigheden af op gemiddeld 17,2 kWh/100 km, wat overeenstemt met zo’n 450 kilometer. De eerlijkheid gebiedt ons te vermelden dat we onze testwagen wel behoorlijk wat snelwegasfalt voor de wielen hebben geschoven. Wie dat niet doet, moet 500 kilometer kunnen halen.
Technische fiche
Aandrijving elektromotor, achterwielaandrijving
Vermogen 150 kW
Accugrootte 77 kWh (netto)
Rijbereik 559 km (WLTP)
Snelladen 170 kW
Gewoon laden 11 kW (driefasestroom)
Vanafprijs € 54.580 btwi