“We zijn collectief verblind door hebzucht”

Anouk Lagae maakt de balans op

Anouk Lagae, voormalig topvrouw bij Coca-Cola, Duvel-Moortgat en Accent Jobs vond midden 2024 zelf de job van haar leven. Samen met experts Anneleen Six en Shaomin Xue richtte ze het lifestyle medicine bedrijf Muchin op, dat mensen wil aanzetten tot een meer natuurlijke levensstijl. Het pleit ook voor meer preventie, naar het voorbeeld van de oosterse geneeskunde die lichaam en geest in balans brengt voor een goede gezondheid. We maken de balans op met deze vrouw met een missie.

Wat was jouw kinderdroom?

Als kind wilde ik dokter worden én uitvinder. Ik kon niet kiezen (lacht). Mijn grote voorbeeld was Thomas Edison, de uitvinder van onder andere de gloeilamp. Zien wat nodig is in de markt, daar heel wetenschappelijk en creatief mee aan de slag gaan en iets uitvinden dat een grote impact heeft op de wereld. Dat wilde ik ook kunnen. Mijn studies handelsingenieur lagen in het verlengde daarvan. 

Maar de droom om dokter te worden, om mensen te helpen gezonder te worden, heeft me ook nooit losgelaten. En daar zetten we nu volop op in met Muchin. We willen mensen opnieuw in contact brengen met de kracht en de wijsheid van de natuur. Muchin is trouwens afgeleid van het Chinese woord ‘moeder’. Moeder natuur die zorgt, leert en evenwichten herstelt, die mens en planeet heelt. En dat is misschien wel de ultieme combinatie van mijn twee kinderdromen. 

Wat heb je geleerd van je ouders? 

Mijn papa keek voor alles naar de natuur, hij heeft me gevoelig gemaakt voor de lessen van de natuur. “Je moet de zon volgen”, zei hij altijd: doe wat je graag doet, dan komt het wel goed. Hij koos heel bewust voor een leven in balans. Genoeg is beter dan erover gaan en crashen, het model dat ik een poosje heb gevolgd, gedreven door mijn ambitie. Hoewel ik ook altijd op zoek was naar meer balans. Ik voelde dat het groeiverhaal dat ik nastreefde niet houdbaar was. En mijn mama is de genereusheid zelve, zo empathisch! Ze doet altijd alles voor de anderen eerst. Ze heeft ook geen schrik, ze heeft een diep vertrouwen in het leven maar op een heel zachte manier. Mijn mama is een marshmallow (lacht), lief, zacht en yummie. Alles wat je kan dromen dat een mama moet zijn. 

Die yin en yang vind ik heel boeiend: mijn papa sterk en stimulerend, mijn mama zacht en zorgend. Hun verschillen hebben me geleerd dat uiteenlopende karakters wel verwante zielen kunnen zijn. Dat duale zit ook in mij: ik probeer een gedreven ondernemer te zijn én een bezielend mens, sterk én zacht.

Wat is jouw favoriete kwaliteit in mensen? 

Ik connecteer heel hard op basis van authenticiteit. Mensen die durven zichzelf te zijn, daar hou ik van. We staan er misschien niet genoeg bij stil: wie ben ik nu echt en durf ik mezelf te zijn? We verschuilen ons te vaak achter maskers, we vluchten in de schone schijn. Bang om beoordeeld en veroordeeld te worden. 

Rang, stand of wedde, dat is voor mij compleet irrelevant. Dat heeft de school van het leven me geleerd. Vroeger was ik mijn titel. Ik was Miss Coca-Cola of President bij Duvel, ik was het merk en mijn functie. Het besef dat je op feesten en recepties wordt uitgenodigd omwille van de titel op je naamkaartje, niet om wie je bent. Ik kan ermee leven, het is part of the game, maar ik doorzie het wel. Dat soort van contacten zijn geen échte connecties.

Wat is je grootste zwakte?

Ik functioneer niet in een conflictvermijdende omgeving waar de olifant niet mag benoemd worden. Onuitgesproken ergernissen, ingeslikte meningen, toegedekte wondes die na verloop van tijd gaan etteren, dat is niks voor mij. Zo kan ik niet het beste van mezelf geven. Ik hou veel meer van de confrontatie, ook al is die hard en moeilijk. 

Bij ons thuis kon ook alles gezegd worden. Alles werd gedeeld. Soms te veel (lacht). Als kind wil je niet altijd weten wat de struggles van je ouders zijn. Maar ik ben opgevoed met het hart op de tong en zo heb ik het nog altijd graag. 

Het is ook niet erg als het botst, we kunnen het toch niet altijd over alles eens zijn! Het allerergste kan en mag gezegd worden, zolang je dat maar respectvol doet. En met de intentie om te begrijpen en te verbinden, nooit om te kwetsen en te verdelen. Uitgesproken en uitgeklaarde conflicten leiden net tot meer balans en harmonie. 

Heb je ergens spijt van? 

Nee. ‘You win some, you learn some’, dat is mijn levensmotto. You never ever lose. Ook als je weg door een dal loopt, dan valt er wel iets uit te leren. Zelfs al zie je dat niet op de donkerste momenten. Met de wijsheid van de tijd komt meestal het inzicht. Dat houdt mij recht als het moeilijk gaat. We zijn hier uiteindelijk om te leren en een betere versie van onszelf te worden. Leven is leren. En morgen beter doen dan vandaag. 

Ik ben van nature ook heel nieuwsgierig. Ik stel mezelf de stomste vragen. Waarom had onze perenboom geen vruchten en onze appelboom wel? Waarom klikt het met die persoon wel en met een ander niet? Waarom is dat team innovatief en creatief en het andere niet? Waarom waarom waarom? En ook: waarom worden in één gezin sommigen ziek en anderen niet, ook al hebben ze allen dezelfde deurklink vastgehad? Dat is een veel interessantere vraag. 

Vandaar ook mijn fascinatie voor de Chinese geneeskunde, omdat die focust op het waarom. Ze ziet niet enkel de zieke mens, maar ook zijn algemeen welgevoelen en de wereld waarin hij leeft en ziek wordt. Als je je afvraagt waarom iemand ziek wordt, kan je preventief gaan werken, de onderliggende oorzaken aanpakken. In het Westen zijn we die verbinding met onze eigen natuur kwijtgeraakt. 

Ben je ooit door een dal gegaan? 

Honderden! (Lacht) Maar het leven heeft me ook geleerd dat pieken en dalen elkaar heel natuurlijk afwisselen. In mijn jeugd ben ik door een behoorlijk diep dal gegaan. Ik ben opgegroeid in een superwarm nest met veel liefde. Maar toen ik acht was zijn mijn ouders gescheiden. Een scheiding die vijftien jaar geduurd heeft, omdat ze hun relatie dan weer wel een kans wilden geven, en dan weer niet. Voor een kind is dat ontwrichtend en vaak eenzaam. De voortdurende onzekerheid, blijven ze samen, gaan ze weer uit elkaar. Dan moet je er zelf wel staan als kind. 

Ik heb geprobeerd om de brokken te lijmen, mijn ouders te verbinden. Niet de taak van een kind, dat besef je achteraf. Maar dat is de school des levens, je kan ook veel leren van de fouten die je ouders gemaakt hebben. Dat alles heeft me veel wijsheid gebracht en heeft me mee gemaakt tot wie ik ben. En daar kan ik mijn ouders, die allebei fantastische mensen zijn, alleen maar dankbaar om zijn. 

In de Chinese geneeskunde zegt men: “Soms heb je mest nodig”. Mest is vies en vuil en stinkt, maar het is net ook een vruchtbare voedingsbodem voor iets nieuws. Dat is wat er nu in de wereld gebeurt. We gaan door zoveel chaos, dat is zwaar en lastig, maar we moeten vertrouwen dat uit al die shit uiteindelijk iets moois groeit. Zoals de natuur ons leert dat het na de winter weer lente wordt, en dat we die winter ook nodig hebben om te herbronnen, om kracht en warmte te verzamelen voor een nieuwe start. 

Wat heeft de wereld nodig? 

De wereld heeft meer balans nodig, yin en yang. We zijn collectief doorgeslagen in yang met onze focus op daadkracht, profit, geld en succes. We zijn daarbij de zorg voor mens en planeet uit het oog verloren, de yin-kracht van luisteren, niet oordelen, verbinden. Als we het hebben over ‘waarde’, denken we hoofdzakelijk aan financiële waarde. Maar waarde kan je op zoveel manieren creëren. Een mooie tekst die iemand raakt en een leven verandert. De leraar die je vleugels geeft. De palliatieve hulp die je bijstaat in de donkerste momenten. Allemaal van onschatbare waarde, niet in geld of cijfers uit te drukken. Die focus op geld als enige bron of dé referentie van waarde brengt ons stevig uit balans. 

Kijk rondom je, er is zoveel talent, schoonheid, zorg en liefde, zoveel waarde, we hebben eigenlijk àlles. Maar we zijn collectief verblind door hebzucht: in ons ongebreideld streven naar welvaart, offeren we ons welzijn als mens en als planeet op. De wereld heeft meer yin-kracht nodig om die balans te herstellen. En daar wil ik graag toe bijdragen.